Klasyczne i alternatywne metody łączeń

Połączenia różnych materiałów to jedna z podstawowych potrzeb przy realizacji prac technicznych. Jakie metody łączeń wyróżnia się na rynku i czy nowe wypierają klasyczne, czy raczej się z nimi uzupełniają?

Trwałe scalenie bez łączników, ale z pewnym ryzykiem

Najlepsze metody połączeń materiałów nie wymagają zastosowania specjalistycznego sprzętu i wyróżniają się standaryzowanymi elementami, mocno ułatwiającymi zakupy. Nowoczesne systemy zakładają zupełną rezygnację z łączników, ale oczywiście takiego rozwiązania nie można zastosować wszędzie, szczególnie przy rozpatrywaniu grubszych surowców. Techniki bez łącznika zapewniają szczelność oraz wymagają sporych inwestycji początkowych na zaawansowane urządzenia. Ogromna wada to trudność rozłączenia materiału po przeprowadzeniu procedury, dlatego to droga dla zautomatyzowanego przemysłu i tylko ograniczonych konstrukcji.

Nitowanie, bardzo różnorodna technika rozwijana od wielu lat

Nity to kolejna klasyczna technika połączeń wyróżniająca się różnorodnością. Ciekawe perspektywy zapewnia wtłaczanie z nitem umożliwiające scalenie materiałów bez wywiercania otworów. Wiązania nitem oznaczają wysoką trwałość, estetyczny wygląd, w tym możliwość dopasowania designerskich nitów z łbem kulistym, np. czarnym. Wtłaczanie nitów to większe oszczędności, ponieważ technicy nie tracą czasu na wyrabianie otworów. Bardzo rzadko nitowanie odbywa się ręcznie, tylko bazuje na zautomatyzowanej strukturze i sprawdza się przy masowej produkcji. Nity z powodzeniem wykorzystywano lata temu do budowy statków, w stoczniach i przy wielkich inwestycjach infrastrukturalnych. Wiele rozwiązań z tej dziedziny przejęła branża motoryzacyjna, a nawet producenci wózków dziecięcych poszukujący dużej elastyczności przy połączeniach ruchomych, lekkich elementów.

Poza nitami pełnymi można wykorzystać nity zrywalne zapewniające nieco większą elastyczność małej produkcji. To bardzo popularny łącznik przy tworzeniu elektroniki. Na rynku spotyka się nity aluminiowe, nierdzewne ze stali, specjalistycznie wzmocnione i wiele innych. Większość elementów łącznych posiada standaryzację, więc technicy nie mają problemu z jednolitym dopasowaniem, nawet w wielu sklepach oddzielnie. Trzeba uważać na nity pochodzące z importu azjatyckiego, ponieważ nie zawsze spełniają odpowiednie, europejskie normy jakości. Technologia nitów zrywalnych rozwija się od 1916 roku i pokazuje ogromny potencjał nawet w czasach automatyzacji, czy przemysłu 4.0.

Historia rozwoju technik połączeń okazuje się przydatna nawet w erze automatyzacji

Nitowanie, zgrzewanie, spawanie, wkręcanie, wtłaczanie to tylko niektóre z klasycznych technik połączeń materiałów o zróżnicowanej grubości. Poznanie wielu metod to opłacalne podejście, ponieważ zwiększa szanse na przystosowanie do zmiennych warunków projektowych. Standaryzacja udoskonaliła rynek śrub i innych elementów łącznych oraz podniosła konkurencyjność wielu producentów. To interesujący rynek z długą historią innowacji.